fulgurita

Galego

• Etimoloxía: de fulgor, do latín fulgur ("lóstrego"), e o sufixo -ita.

• Pronuncia: /fulɣuˈɾita̝/ (AFI)

Substantivo feminino

fulgurita (sg: fulgurita; pl: fulguritas)

1. (Mineraloxía) Rocha metamórfica formada ao caer un raio na area ou materiais semellantes. Ten forma de tubo e está composta de lechatelierita (vidro de sílice ou sílice vitrificada).

Traducións

• Alemán: Fulgurit ^(de)
• Castelán: fulgurita ^(es)
• Catalán: fulgurita ^(ca)
• Chinés: 闪电熔岩 ^(zh)
• Checo: fulgurit ^(cs)
• Finés: fulguriitti ^(fi)
• Francés: fulgurite ^(fr)
• Inglés: fulgurite ^(en)
• Italiano: folgorite ^(it)
• Lituano: fulguritas ^(lt)
• Neerlandés: fulguriet ^(nl)
• Polaco: fulguryt ^(pl)
• Portugués: fulgurito ^(pt)
• Ruso: Фульгурит ^(ru)
• Sueco: fulgurit ^(sv)
• Ucraíno: фульгуріт ^(uk)