gaita

Galego

• Pronuncia: /ˈɡaj.ta̝/ (AFI)

Substantivo feminino

gaita (sg: gaita; pl: gaitas)

1. (Música) Instrumento musical de vento que na súa forma máis simple consiste nun tubo perforado (punteiro), provisto de cana e inserido dentro dun fol, que é a reserva de aire. O aire entra no fol a través dun segundo tubo, que ten unha válvula que impide a saída do aire provisto polos pulmóns do gaiteiro. Este comprime co seu brazo o fol para manter a saída de aire con son (tempero).

Termos relacionados

gaiteiro

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da música

Traducións

• Bretón: binioù-kozh ^(br), binioù ^(br).
• Castelán: gaita ^(es).
• Esloveno: dude ^(sl).
• Francés: cornemuse ^(fr), biniou ^(fr) (en Bretaña).
• Inglés: bag pipe ^(en).

• Poema: Quero cantar sin gaita de Luis Pimentel, (Sombra do aire na herba, Vigo: Galaxia, 1959).