kanin

Danés

Substantivo

kanin

1. (Zooloxía, alimentación) Coello.

Noruegués

Substantivo

kanin

1. (Zooloxía, alimentación) Coello.

Sueco

• Etimoloxía: derivado do latín, cunīculus.

• Pronuncia: /ˈkanin/ (AFI)

Substantivo

kanin (sg: kanin; pl: kaniner)

1. (Zooloxía, alimentación) Coello.

Declinación

Flexión de kanin

	Singular		Plural
	Indefinido	Definido	Indefinido	Definido
Nominativo	kanin	kaninen	kaniner	kaninerna
Xenitivo	kanins	kaninens	kaniners	kaninernas