maiorana

Galego

[1]

• Etimoloxía: do latín maiorana.

• Pronuncia: /majoˈɾana̝/ (AFI)

Substantivo feminino

maiorana (sg: maiorana; pl: maioranas)

1. (Botánica) (Alimentación) (Origanum majorana) Herba perenne da familia lamiaceae, cultivada polo seu uso aromático, que lembra a piñeiro e cítricos.

Traducións

• Alemán: Majoran ^(de)
• Árabe: صعتر ^(ar), زعتر ^(ar)
• Azarí: mərzə ^(az)
• Castelán: mejorana ^(es), mayorana ^(es)
• Catalán: marduix ^(ca), amàrac ^(ca), majorana ^(ca), moraduix ^(ca), marduix ^(ca), almorabú ^(ca), almoradux ^(ca)
• Checo: majoránka ^(cs)
• Chinés: 墨角蘭 ^(cmn), 墨角兰 ^(cmn) (mòjiǎolán)
• Esloveno: majaron ^(sl)
• Esperanto: majorano ^(eo)
• Estoniano: majoraan ^(et)
• Finés: meirami ^(fi), mäkimeirami ^(fi), maustemeirami ^(fi)
• Francés: marjolaine ^(fr)
• Grego: ματζουράνα ^(el) (matzourána)
• Grego antigo: ἀμάρακος ^(grc) (polytonic)
• Húngaro: majoránna ^(hu)
• Ido: majorano ^(io)
• Inglés: marjoram ^(en)
• Italiano: maggiorana ^(it)
• Jèrriais: marjolaine ^(roa-jer)
• Kurdo: catir ^(ku)
• Latín: amaracus ^(la), majorana ^(la)
• Noruegués: merian ^(no)
• Occitano: majorana ^(oc)
• Polaco: majeranek ^(pl)
• Portugués: manjerona ^(pt)
• Romanés: maghiran ^(ro)
• Ruso: майоран ^(ru) (majorán)
• Sueco: mejram ^(sv)
• Turco: mercanköşk ^(tr)
• Vasco: mendaro ^(eu)
• Bielorruso: маяран ^(be) (majaran)
• Bosníaco: mažuran ^(bs)
• Búlgaro: майорана ^(bg) (majorana)
• Croata: majoran ^(hr)
• Danés: have-merian ^(da)
• Xeorxiano: მაიორანი ^(ka) (maiorani)
• Irlandés: oragán cumhra ^(ga)
• Letón: majorāns ^(lv)
• Lituano: kvapusis mairūnas ^(lt)
• Macedonio: мајоран ^(mk) (majoran)
• Napolitano: pepèrna ^(nap)
• Siciliano: maiurana ^(scn)
• Eslovaco: majorán záhradný ^(sk)
• Alto sorabo: majoran ^(hsb)
• Ucraíno: майоран ^(uk) (majoran)
• Véneto: menton salmego ^(vec)
• Quechua: mikhurana ^(qu)