marmitón

Galego

• Etimoloxía: do francés marmiton.

• Pronuncia: /maɾmiˈtoŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

marmitón (ms: marmitón; mpl: marmitóns; fs: marmitoa; fpl: marmitoas)

1. (Profesións) Axudante ou aprendiz de cociña, ou persoa que habitualmente frega nela.

Traducións

• Alemán: Küchenjunge ^(de).
• Castelán: marmitón ^(es).
• Francés: marmiton ^(fr).
• Ido: skuristo ^(io).
• Inglés: marmiton ^(en), kitchen boy ^(en), pot and pan washer ^(en)
• Italiano: sguattero ^(it)
• Portugués: ajudante de cozinheiro ^(pt).

Véxase tamén

• Apéndice: Profesións