muón

Grafías semellantes:     muon

Galego

• Etimoloxía: de «µ-mesón», tras saberse que non se trataba dun mesón.

• Pronuncia: /muˈoŋ/ (AFI)

Substantivo masculino

muón (sg: muón; pl: muóns)

1. (Física) Partícula subatómica da familia dos leptóns. Ten spin ½, carga negativa e obtense por desintegración de mesóns.

Traducións

• Alemán: Myon ^(de).
• Armenio: մյուոն ^(hy) (myuon)
• Bengalí: মিউওন ^(bn)
• Castelán: muon ^(es), muón ^(es).
• Catalán: muó ^(ca).
• Chinés: μ子 ^(zh)
• Danés: myon ^(da)
• Esperanto: muono ^(eo)
• Estoniano: müüon ^(et)
• Finés: myoni ^(fi)
• Francés: muon ^(fr).
• Grego: μιόνιο ^(el) (miónio)
• Ido: muono ^(io)
• Indonesio: muon ^(id)
• Inglés: muon ^(en).
• Italiano: muone ^(it).
• Khmer: មុយាណូ ^(km) (muy yea no)
• Neerlandés: muon ^(nl)
• Noruegués: myon ^(no)
• Occitano: muon ^(oc)
• Persa: میون ^(fa), میوان ^(fa) (myuân)
• Polaco: mion ^(pl)
• Portugués: muão ^(pt), múon ^(pt)
• Ruso: мюон ^(ru) (mjuón)
• Sueco: myon ^(sv)
• Turco: müon ^(tr)
• Vasco: muoi ^(eu).
• Vietnamita: muon ^(vi)
• Xaponés: ミュー粒子 ^(ja) (myū ryūshi)

Véxase tamén

• Apéndice: Elementos químicos

Castelán

Substantivo masculino

muón (sg: muón; pl: muones)

1. (Física) Muón.