napolitano

Galego

• Etimoloxía: de Nápoles e o sufixo -ano.

• Pronuncia: /napoliˈtano̝/ (AFI)

Substantivo

napolitano (ms: napolitano; mpl: napolitanos; fs: napolitana; fpl: napolitanas)

1. (Xentilicio) Habitante ou natural de Nápoles.
2. (Linguas do mundo) Lingua romance falada en Campania e varias rexións veciñas do sur de Italia (Abruzos, Basilicata, Calabria, Lacio, Molise e Puglia) por máis de 7,8 millóns de persoas. Como todas as linguas romances, o napolitano deriva do latín, mais ten influencia española, francesa e normanda.

Traducións

Xentilicio

Castelán: napolitano (es) Inglés: Neapolitan (en) Italiano: napoletano (it) Napolitano: napulitano (nap) Portugués: napolitano (pt)

Lingua

Castelán: napolitano (es) Inglés: Neapolitan (en) Italiano: napoletano (it) Napolitano: napulitano (nap) Portugués: napolitano (pt)

Adxectivo

napolitano (ms: napolitano; mpl: napolitanos; fs: napolitana; fpl: napolitanas)

1. Relativo ou pertencente a Nápoles e á súa xente.

Relativo ou pertencente a Nápoles

Castelán: napolitano (es) Inglés: Neapolitan (en) Italiano: napoletano (it) Napolitano: nnapulitano (nap) Portugués: napolitano (pt)