oceánide

Galego

• Etimoloxía: do latín Oceanis, do grego antigo Ὠκεανίς (Ôkeanís).

Substantivo feminino

oceánide (sg: oceánide; pl: oceánides)

1. (Mitoloxía) Calquera das ninfas fillas de Océano e Tetis.

Traducións

• Africáner: okeanied ^(af)
• Alemán: Okeanide ^(de)
• Azarí: okeanidalar ^(az)
• Bengalí: ওকেয়ানিদ ^(bn)
• Bosníaco: okeanide ^(bs)
• Bretón: okeanidezed ^(br)
• Búlgaro: океаниди ^(bg)
• Castelán: oceánide ^(es).
• Catalán: oceànide ^(ca)
• Chinés: 俄刻阿尼得斯 ^(zh)
• Coreano: 오케아니스 ^(ko)
• Danés: okeanide ^(da)
• Eslovaco: oceanidy ^(sk)
• Esloveno: okeanide ^(sl)
• Esperanto: oceanidino ^(eo)
• Estoniano: okeaniidid ^(et)
• Finés: okeanidit ^(fi)
• Francés: océanide ^(fr)
• Grego: Ωκεανίδα ^(el)
• Grego antigo: Ὠκεανίς ^(grc)
• Hebreo: אוקיינידים ^(he)
• Húngaro: ókeaniszok ^(hu)
• Indonesio: okeanid ^(id)
• Inglés: Oceanid ^(en)
• Italiano: oceanina ^(it)
• Latín: Oceanis ^(la), Oceanitis ^(la)
• Lituano: okeanidės ^(lt)
• Neerlandés: oceaniden ^(nl)
• Noruegués: okeanidene ^(no)
• Persa: اوکئانیدها ^(fa)
• Polaco: okeanida ^(pl)
• Portugués: oceânide ^(pt)
• Romanés: oceanidele ^(ro)
• Ruso: Океанида ^(ru)
• Serbio: океаниде ^(sr)
• Sueco: okeanider ^(sv), havsnymf ^(sv)
• Vasco: ozeanide ^(eu)
• Xaponés: オーケアニス ^(ja)
• Xeorxiano: ოკეანიდი ^(ka)