ortocentro
Galego
Etimoloxía: de orthos + centro, "centro exacto ou correcto" ou ben "centro das perpendiculares (que forman ángulo recto)"
Pronuncia: /ɔɾtoˈθentɾo̝/ (AFI)
Substantivo masculino
ortocentro ----
| singular | plural |
| ortocentro | ortocentros |
- (Xeometría) Punto de intersección das tres alturas dun triángulo, pode ser exterior ou interior a este.
Traducións
- Alemán: Orthozentrum (de), Höhenschnittpunkt (de).
- Castelán: ortocentro (es).
- Finés: ortokeskus (fi).
- Francés: orthocentre (fr).
- Ido: ortocentro (io).
- Inglés: orthocentre (en), orthocenter (en).
- Italiano: ortocentro (it).
- Neerlandés: hoogtepunt (nl).
- Polaco: ortocentrum (pl).
- Portugués: ortocentro (pt).
- Ruso: ортоцентр (ru).
- Vasco: ortozentro (eu).
- Vietnamita: trực tâm (vi).
Véxase tamén
Castelán
- Etimoloxía: de orthos + centro, "centro exacto ou correcto" ou ben "centro das perpendiculares (que forman ángulo recto)"
Substantivo masculino
| singular | plural |
| ortocentro | ortocentros |
ortocentro
Ido
Substantivo
ortocentro
Italiano
- Etimoloxía: de orthos + centro, "centro exacto ou correcto" ou ben "centro das perpendiculares (que forman ángulo recto)"
- Pronuncia: /orto'tchentro/ (AFI)
Substantivo masculino
| singular | plural |
| ortocentro | ortocentri |
ortocentro
Portugués
- Etimoloxía: de orthos + centro, "centro exacto ou correcto" ou ben "centro das perpendiculares (que forman ángulo recto)"
Substantivo masculino
| singular | plural |
| ortocentro | ortocentros |
ortocentro