pelicano
Galego
Etimoloxía: do latín pelecānus (“pelicano”), do grego antigo πελεκάνος (pelekanos).
Pronuncia: [pe.liˈka.nʊ] (AFI)
Substantivo masculino
pelicano (sg: pelicano; pl: pelicanos)
- (Ornitoloxía) Ave de gran tamaño pertencente ao xénero Pelecanus, único xénero actual da familia Pelicánidos (Pelecanidae). O máis característico dos pelicanos é o seu longo peteiro e a súa gran bolsa gular, que utilizan para capturar as presas das que se alimentan e drenar a auga do contido alimenticio que apañaron antes de tragalo.
Traducións
- Alemán: Pelikan (de)
- Asturiano: pelícanu (ast)
- Casaco: бірқазан (kk)
- Castelán: pelícano (es)
- Checo: pelikán (cs)
- Esperanto: pelikano (eo)
- Francés: pélican (fr)
- Frisón: pilekaan (fy)
- Ido: pelikano (io)
- Inglés: pelican (en)
- Italiano: pellicano (it)
- Latín: pelicanus (la)
- Neerlandés: pelikaan (nl)
- Ojibwa occidental: sēhtē (ojw)
- Omaha-ponca: bðéǧe (oma)
- Paiute setentrional: paanosa (pao)
- Papiamento: pelikan (pap)
- Portugués: pelicano (pt)
- Sueco: pelikan (sv)
- Vasco: pelikano (eu)
Portugués
- Etimoloxía: do latín pelecānus (“pelicano”), do grego antigo πελεκάνος (pelekanos).
Substantivo masculino
pelicano (sg: pelicano; pl: pelicanos)