plebe

Galego

• Etimoloxía: do latín plebs.

• Pronuncia: [ˈplɛ.βɪ] (AFI)

Substantivo feminino

plebe (sg: plebe; pl: plebes)

1. (Colectivo) (Historia) Estamento da sociedade da antiga Roma formado por persoas libres pero carentes dos privilexios relixiosos e políticos dos patricios.
   • Antónimos: patricio.
2. (Colectivo) (Historia) Por analoxía, estamento da sociedade medieval, formado por quen non integraban o clero nin a nobreza.
   • Sinónimos: estado chairego, terceiro estado.
3. (Colectivo) Por extensión, conxunto das capas populares baixas dunha sociedade, aínda que non sexa esta expresamente estamentaria. Neste sentido soe ser en ton despectivo.
   • Sinónimos: chusma, masa, populacho, vulgo.

Traducións

• Alemán: Plebs ^(de).
• Búlgaro: плебс ^(bg).
• Castelán: plebe ^(es).
• Catalán: plebs ^(ca).
• Checo: plebs ^(cs).
• Croata: plebs ^(hr).
• Danés: plebs ^(da).
• Esperanto: plebo ^(eo).
• Francés: plèbe ^(fr).
• Inglés: plebs ^(en).
• Islandés: plebbi ^(is).
• Italiano: plebe ^(it).
• Lituano: plebsas ^(lt).
• Noruegués: plebs ^(no).
• Polaco: plebs ^(pl).
• Portugués: plebe ^(pt).
• Romanés: plebs ^(ro).
• Ruso: плебс ^(ru).