ruína

Galego

Ruina

• Etimoloxía: do latín ruīna.

• Pronuncia: [ruˈina̝] (AFI)

Substantivo

ruína (sg: ruína; pl: ruínas)

1. Acción e efecto de arruinar ou arruinarse.
2. Resto dunha construcción máis ou menos derruída, gravemente deteriorada.
3. Situación de grave perda económica.
4. Causa desa perda ou dunha decadencia grave.
5. Persoa ou cousa que presenta gran estado de decadencia.

Traducións

• Alemán: Ruine ^(de).
• Castelán: ruina ^(es).
• Catalán: ruïna ^(ca).
• Francés: ruine ^(fr).
• Italiano: rovina ^(it).
• Polaco: ruina ^(pl)
• Portugués: ruína ^(pt)
• Vasco: hondamena ^(eu)