scheiden

Neerlandés

• Etimoloxía: do neerlandés antigo skeithan, skēthan, do protoxermánico *skaiþaną, do protoindoeuropeo *skēi-t-', de *skeh₁i-d' 'cortar', onde deu no latín scutum e no galego escudo.

• Escoitar: «scheiden» (Ficheiro ─ axuda)

infinitivo	pretérito	participio
scheiden	scheidde	gescheiden
separabilidade	clasificación
basal	clase mixta

Verbo transitivo

scheiden

1. Separar; facer que dúas partes ou máis deixen de estar unidas, desunir o que estaba ligado.

Verbo ergativo

1. Divorciarse.