son
Galego
- Pronuncia: [ˈs̺oŋ] (AFI)
son1
Substantivo masculino
son (sg: son; pl: sons)
- Sensación percibida polo sentido do oído ao recibir ondas sonoras producidas pola vibración dun corpo.
- Timbre.
- Exemplo: Esta gaita tenche un bo son.
- Emisión de voz.
- (Figurado) Maneira, xeito.
Expresión
- En son de paz: con intencións pacíficas.
- Sen ton nin son: desordenadamente e sen harmonía.
- Ao son de: co acompañamente de.
Termos relacionados
- Soar, resoar, resonancia.
Traducións
son2
Verbo
son
- Definición impropia: Primeira persoa do presente de indicativo de «ser».
son3
Verbo
son
- Definición impropia: Terceira persoa do presente de indicativo de «ser».
Francés
son1
Substantivo masculino
son (sg: son; pl: sons)
- Son, sensación percibida polo sentido do oído.
- Un bo son, referíndose a un instrumento de música.
- (Lingüística) Son dos fonemas.
son2
Substantivo masculino
son (sg: son; pl: sons)
Inglés
- Homófonos: sun.
Substantivo
son (sg: son; pl: sons)