tenente

Galego

• Etimoloxía: do latín tenens, tenentem.

• Pronuncia: /teˈnente̝/ /teˈnɛnte̝/ (AFI)

Substantivo masculino

tenente (ms: tenente; mpl: tenentes; fs: tenenta; fpl: tenentas)

1. (Exército) Persoa de grao militar, ás veces sinónimo dun lugartenente, e ás ordes dun capitán.

Traducións

• Alemán: Leutnant ^(de)
• Castelán: teniente ^(es)
• Catalán: tinent ^(ca)
• Francés: lieutenant ^(fr)
• Inglés: lieutenant ^(en)
• Italiano: tenente ^(it)
• Portugués: tenente ^(pt)

Italiano

• Etimoloxía: do latín tenens, tenentem.

Substantivo masculino

tenente

1. Tenente.

Portugués

• Etimoloxía: do latín tenens, tenentem.

Substantivo masculino

tenente

1. Tenente.