tritongo
Galego
Etimoloxía: do grego antigo φθόγγος (phthongos, "son"), e o prefixo tri-.
Pronuncia: /tɾiˈtoŋɡo̝/ (AFI)
Substantivo masculino
tritongo (sg: tritongo; pl: tritongos)
- (Lingüística) Conxunto de tres fonemas vocálicos formado por unha semiconsoante, unha vogal e unha semivogal que se atopan na mesma sílaba.
Traducións
- Alemán: Triphthong (de)
- Bielorruso: трыфтонг (be)
- Castelán: triptongo (es)
- Catalán: triftong (ca)
- Chinés: 三合元音 (cmn), 三元音 (cmn)
- Finés: triftongi (fi)
- Francés: triphtongue (fr)
- Grego: τρίφθογγος (el)
- Inglés: triphthong (en)
- Italiano: trittongo (it)
- Polaco: tryftong (pl)
- Portugués: tritongo (pt)
- Ruso: трифтонг (ru)
- Ucraíno: трифтонг (uk)
- Vasco: triptongo (eu)
Portugués
- Etimoloxía: do grego antigo φθόγγος (phthongos, "son"), e o prefixo tri-.
Substantivo masculino
tritongo (sg: tritongo; pl: tritongos)