vier

Africáner

• Etimoloxía: do neerlandés vier, do neerlandés medio vier, do neerlandés antigo viuwar, vier, do protoxermánico *fedwōr, do protoindoeuropeo *kʷetwṓr, de *kʷetwóres.

Número cardinal

vier

1. Catro.

Alemán

• Etimoloxía: do alto alemán medio vier, do alto alemán antigo fior, do protoxermánico occidental *feuwar, do protoxermánico *fedwōr, do protoindoeuropeo *kʷetwṓr, de *kʷetwóres.

• Pronuncia: /fiːɐ̯/ (AFI)

• Escoitar: «vier» (Ficheiro ─ axuda)

Número cardinal

vier

1. Catro.

Termos relacionados

• vierte, vierzig
• vierfach, vierminütig, vierstündig, viertägig, vierwöchig, viermonatig, vierjährig
• vierzehn, vierhundert, viertausend
• Viereck, Vierklang, Vierflächner, Vierzeiler

Alemán de Pensilvania

• Etimoloxía: do alto alemán medio vier, do alto alemán antigo fior, do protoxermánico occidental *feuwar, do protoxermánico *fedwōr, do protoindoeuropeo *kʷetwṓr, de *kʷetwóres.

• Pronuncia: /fiːɐ̯/ (AFI)

Número cardinal

vier

1. Catro.

Alemánico

• Etimoloxía: do alto alemán medio vier, do alto alemán antigo fior, do protoxermánico occidental *feuwar, do protoxermánico *fedwōr, do protoindoeuropeo *kʷetwṓr, de *kʷetwóres.

• Pronuncia: /fiər/ (AFI)

Número cardinal

vier

1. Catro.

Flamengo occidental

• Etimoloxía: do neerlandés medio vier, variante de vuur, do neerlandés antigo fuir, do protoxermánico occidental *fuir, do protoxermánico *fōr, do protoindoeuropeo *péh₂wr̥.

Substantivo

vier

1. Lume, fogo.

Neerlandés

• Etimoloxía: do neerlandés medio vier, do neerlandés antigo viuwar, vier, do protoxermánico *fedwōr, do protoindoeuropeo *kʷetwṓr, de *kʷetwóres.

• Escoitar: «vier» (Ficheiro ─ axuda)

Número cardinal

vier

1. Catro.

Descendentes

• Africáner: vier
• Neerlandés de Berbice: firi
• Neerlandés de Jersey: vîr
• Negerhollands: vier, veer, fi
• Skepi: firi
• Tiriyó: pirë

Neerlandés medio

vier¹

• Etimoloxía: do neerlandés antigo viuwar, vier, do protoxermánico *fedwōr, do protoindoeuropeo *kʷetwṓr, de *kʷetwóres.

Número cardinal

vier

1. Catro.

Descendentes

• Neerlandés: vier
• Limburgués: veer
• Zelandés: vier

vier²

• Etimoloxía: variante de vuur, do neerlandés antigo fuir, do protoxermánico occidental *fuir, do protoxermánico *fōr, do protoindoeuropeo *péh₂wr̥.

Substantivo

vier

1. Fogo, lume.

Romanés

vier¹

• Etimoloxía: do latín verrēs.

• Pronuncia: /vjer/ (AFI)

Substantivo

vier

1. (Zooloxía) Porco bravo.

vier²

• Etimoloxía: de vie, do latín vīneārius.

• Pronuncia: /viˈer/ (AFI)

Substantivo

vier

1. Vendimador.

Zelandés

vier¹

• Etimoloxía: do neerlandés medio vier, do neerlandés antigo viuwar, vier, do protoxermánico *fedwōr, do protoindoeuropeo *kʷetwṓr, de *kʷetwóres.

Número cardinal

vier

1. Catro.

vier²

• Etimoloxía: do neerlandés medio vier, variante de vuur, do neerlandés antigo fuir, do protoxermánico occidental *fuir, do protoxermánico *fōr, do protoindoeuropeo *péh₂wr̥.

Substantivo

vier

1. Lume, fogo.

Véxase tamén

• Apéndice: Numerais
• Apéndice: Números por lingua