Fernando

Galego

• Etimoloxía: de orixe xermana.

• Pronuncia: /feɾˈnando̝/ (AFI)

Nome propio

Fernando

1. Definición impropia: nome propio masculino.

Variantes

• Fernán

Traducións

Cognados de «Fernando» noutras linguas.

Alemán: Ferdinand (de) Castelán: Fernando (es) Catalán: Ferran (ca), Ferrà (ca) Francés: Fernand (fr), Ferdinand (fr) Húngaro: Nándor (hu) Inglés: Fernando (en) Italiano: Nando (it), Fernando (it), Ferdinando (it) Polaco: Ferdynand (pl) Portugués: Fernando (pt) Vasco: Erlantz (eu), Errando (eu), Perrando (eu)

Substantivo masculino

1. (Astronomía) Satélite natural de Urano.

Véxase tamén

• Apéndice: Léxico da astronomía

Castelán

Nome propio

Fernando

1. Fernán, Fernando.

Portugués

Nome propio

Fernando

1. Fernán, Fernando.