Ignacio

Galego

• Etimoloxía: do latín Ignatius, do grego antigo Ἰγνάτιος.

• Pronuncia: [iɡˈna.θjʊ] (AFI)

Nome propio

Ignacio

1. Definición impropia: nome propio masculino.

Traducións

Cognados de «Ignacio» noutras linguas.

Alemán: Ignaz (de) Árabe: إغناطيوس (ar) Armenio: Իգնատիոս (hy) Castelán: Ignacio (es). Catalán: Ignasi (ca). Checo: Ignác (cs). Eslovaco: Ignác (sk). Francés: Ignace (fr). Húngaro: Ignác (hu). Inglés: Ignatius (en). Italiano: Ignazio (it). Letón: Ignats (lv) Lituano: Ignacas (lt) Polaco: Ignacy (pl). Portugués: Inácio (pt). Ruso: Игнатий (ru). Vasco: Inazio (eu), Inaxio (eu), Iñaki (eu).

Referencias

Seixas Subirá, Xaime (1977). Catrocentos nomes galegos pra homes e mulleres. p. 22. SEPT. ISBN 9788473370035. Costas González, Xosé-Henrique (1991). 1.000 nomes galegos. Comisión para a Normalizacion Linguistica.

Castelán

• Etimoloxía: do latín Ignatius, do grego antigo Ἰγνάτιος.

Nome propio

Ignacio

1. Definición impropia: nome propio masculino, cognado co galego «Ignacio».