Marta

Grafías semellantes:     Márta ,    marta

Galego

• Etimoloxía: do latín Martha, do grego antigo Μαρθα (Martha), do arameo מרתא (martā), "a señora".

• Pronuncia: [ˈmaɾ.tɐ] (AFI)

Nome propio

Marta

1. Definición impropia: nome propio feminino.

Traducións

Cognados de «Marta» noutras linguas.

Finés: Martta (fi). Francés: Marthe (fr). Húngaro: Márta (hu). Inglés: Martha (en).

Referencias

Costas González, Xosé-Henrique (1991). 1.000 nomes galegos. Comisión para a Normalización Lingüística.