abalocar

Galego

• Pronuncia: [a.βa.lɔˈkaɾ] (AFI)

Verbo pronominal

abalocarse

1. Converter a terra en terróns.
2. Endurecer algunha cousa.
3. Pór algo en grumos.

Conxugación

Verbo semirregular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	abalocar
Xerundio	abalocando
Participio	abalocado, abalocada, abalocados, abalocadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	abaloco	abalocas	abaloca	abalocamos	abalocades	abalocan
	Copretérito	abalocaba	abalocabas	abalocaba	abalocabamos	abalocabades	abalocaban
	Pretérito	abaloquei	abalocaches	abalocou	abalocamos	abalocastes	abalocaron
	Antepretérito	abalocara	abalocaras	abalocara	abalocaramos	abalocarades	abalocaran
	Futuro	abalocarei	abalocarás	abalocará	abalocaremos	abalocaredes	abalocarán
	Pospretérito	abalocaría	abalocarías	abalocaría	abalocariamos	abalocariades	abalocarían
Modo Subxuntivo	Presente	abaloque	abaloques	abaloque	abaloquemos	abaloquedes	abaloquen
	Pretérito	abalocase	abalocases	abalocase	abalocásemos	abalocásedes	abalocasen
	Futuro	abalocar	abalocares	abalocar	abalocarmos	abalocardes	abalocaren
Modo Imperativo	Afirmativo		abaloca	abaloque1	abaloquemos	abalocade	abaloquen1
	Negativo		abaloques	abaloque1	abaloquemos	abaloquedes	abaloquen1
Infinitivo conxugado		abalocar	abalocares	abalocar	abalocarmos	abalocardes	abalocaren

1 Vostede(s)