abelá

Abelás (á esquerda, froito con casca; á dereita, sen ela)

Galego

• Etimoloxía: do latín abellana [nux], noz de Abella, cidade da Campania.

• Pronuncia: [a.βeˈla] (AFI)

Substantivo feminino

abelá (sg: abelá; pl: abelás)

1. (Botánica) Froito da abeleira. É seco, monospermo e indehiscente, con pericarpo (casca) leñoso de cor marrón que encerra unha semente oleaxinosa case esférica ou algo oblonga, duns 2 cm de diámetro.
   • Exemplo: Esta abeleira vella case non produce abelás.
     
     
2. (Alimentación) Semente deste froito, que é comestíbel.
   • Exemplo: Tomamos uns viños con abelás torradas.
     
     

Observacións

Moitos autores galegos escriben avelá (e aveleira, e aveledo) pero, segundo a etimoloxía (e pese ao seu nome específico, moderno), e de acordo co parágrafo 1.1 das NOMIG, debe ser abelá (e abeleira e abeledo).

Traducións

(1) Froito da abeleira

Africáner: haselneut (af). Alemán: Haselnuss (de). Alto sorabo: worješk (hsb). Árabe: بندق (ar). Aragonés: avellana (an). Asturiano: ablana (ast). Baixo sorabo: wórješk (dsb), lěšćink (dsb). Castelán: avellana (es). Catalán: avellana (ca). Checo: lískový oříšek (cs).

Chinés: 榛果 (zh) (zhēnguǒ). Coreano: 개암 (ko) (gaeam). Danés: hasselnød (da). Eslovaco: lieskovec (sk). Esloveno: lešnik (sl). Esperanto: avelo (eo). Francés: noisette (fr). Inglés: hazelnut (en). Italiano: nocciola (it). Limburgués: asseneut (li).

Luxemburgués: Hieselnoss (lb). Occitano: avelana (oc). Polaco: orzech laskowy (pl). Portugués: avelã (pt). Serbocroata: lešnik (sh). Siciliano: nucidda (scn). Vasco: hur (eu). Vietnamita: hạt phỉ (vi). Xaponés: ヘーゼルナッツ (ja) (hēzerunattsu).

Referencias

VV. AA. (2012). Dicionario de alimentación e restauración. p. 22. ISBN 9788445350560.