anaptixe

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo ἀνάπτυξις ‎(anáptuxis).

• Pronuncia: [a.napˈtik.sɪ] (AFI)

Substantivo feminino

anaptixe (sg: anaptixe; pl: anaptixes)

1. (Lingüística) Adición dun fonema ou máis no interior dunha palabra. A anaptixe supón a intercalación dun segmento, polo xeral vocálico, nunha secuencia fonolóxica.

Termos relacionados

• epéntese.

Traducións

• Castelán: anaptixis ^(es).
• Catalán: anaptixi ^(ca)
• Francés: anaptyxe ^(fr)
• Inglés: anaptyxis ^(en)
• Portugués: anaptixe ^(pt)

Portugués

• Etimoloxía: do grego antigo ἀνάπτυξις ‎(anáptuxis).

Substantivo feminino

anaptixe (sg: anaptixe; pl: anaptixes)

1. (Lingüística) Anaptixe.