epéntese

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo ἐπένθεσις (epénthesis).

• Pronuncia: /ɛˈpɛnte̝se̝/ (AFI)

Substantivo feminino

epéntese (sg: epéntese; pl: epénteses)

1. (Lingüística) Fenómeno fonolóxico (ou fonético) consistente na adición dun fonema (ou son) na posición media dunha palabra ou secuencia fónica.

Termos relacionados

• epentético

Traducións

• Alemán: Fugenlaut ^(de)
• Castelán: epéntesis ^(es).
• Francés: épenthèse ^(fr)
• Inglés: epenthesis ^(en)
• Italiano: epentesi ^(it)
• Neerlandés: epenthesis ^(nl)
• Polaco: epenteza ^(pl)
• Portugués: epêntese ^(pt)