fenómeno

Galego

A mesma palabra fenómeno fai pensar que detrás deste pode existir unha estrutura non perceptíbel directamente, á que o filósofo Immanuel Kant chamou νοούμενoν ("nóumeno").

• Etimoloxía: do latín tardío phaenomĕnon, 'síntoma', 'fenómeno astronómico', e este do grego φαινόμενον phainómenon, 'aparencia', 'manifestación', 'o que se pode observar'.

• Pronuncia: /feˈno.me.no/ (AFI)

Substantivo masculino

fenómeno (sg: fenómeno; pl: fenómenos)

1. Todo o que ocorre ou existe, que pode ser percibido polos sentidos ou experimentado, e que se pode considerar como obxecto de estudo dunha ciencia.
   • Exemplo: As eclipses son fenómenos da natureza. O fenómeno da emigración. O trono é un fenómeno acústico. Os filósofos gregos facían postulados sobre os fenómenos
     
     .
2. Cousa extraordinaria e sorprendente.
   • Exemplo: O tifón foi un fenómeno na cidade, nunca se vira tal cousa
     
     .
3. Coloquialmente, persoa de talento extraordinario, fóra do normal.
   • Exemplo: Mozart foi un fenómeno, compoñía música desde moi neno
     
     .
4. Coloquialmente, persoa, animal ou cousa que ten algo de anormal, que é monstruoso.
   • Exemplo: Seica o cuxo tiña cinco patas, un fenómeno.
     
     
5. (Filosofía) Todo o que é obxecto da experiencia ou percepción e que se pode manifestar no espazo e no tempo.
   • Exemplo: Para Platón o fenómeno oponse á realidade verdadeira do mundo das ideas. Na filosofía de Immanuel Kant, fenómeno é o que é obxecto da experiencia sensíbel
     
     .

Adxectivo

1. Coloquialmente, algo ou alguén moi bo, magnífico, sensacional.
   • {{exemplo|É un tío fenómeno. U. t. c. adv. Lo pasamos fenómeno.

Observacións

• Na 3ª acepción son sinónimos portento e prodixio.
• Na 5ª acepción o antónimo e nóumeno.
• Como adxectivo, pode tamén usarse como adverbio, como na frase "pasámolo fenómeno".

Termos relacionados

• fenomenal
• fenomenalismo
• fenoménico
• fenomenismo