botín
Galego
botín1
- Etimoloxía: do occitano antigo botin.
- Pronuncia: /bɔˈtiŋ/ (AFI)
botín (sg: botín; pl: botíns)
- Cousa ou conxunto de obxectos que se lle requisan ó inimigo vencido despois dunha loita.
- Cousa que se obtén de xeito violento ou de calquera outra forma delitiva.
Sinónimos
Traducións
- Alemán: Beute (de)
- Castelán: botín (es).
- Chinés: 战利品 (zh)
- Francés: butin (fr)
- Inglés: booty (en)
- Italiano: bottino (it)
- Portugués: presa (pt)
botín2
- Etimoloxía: de bota.
- Pronuncia: /bɔˈtiŋ/ (AFI)
botín (sg: botín; pl: botíns)