Inglés

  Substantivo

branch (sg: branch; pl: branches)

  1. Póla, rama.
  2. Ramal [dun río].
  3. Bifurcación [dun camiño].
  4. Sucursal [dunha compañía ou banco].
presente presente
(3ª persoa)
pretérito participio xerundio
branch branches branched branched branching

  Verbo intransitivo

branch

  1. Ramificarse.
  2. Bifurcarse [un camiño].