caroteno

Galego

• Etimoloxía: do baixo latín carota (cenoria) que, á súa vez, é un préstamo do grego antigo καρωτόν, probabelmente derivado de κάρα (cabeza, rostro), e «-eno».

Substantivo masculino

caroteno (sg: caroteno; pl: carotenos)

1. (Química orgánica e bioquímica) Nome xenérico de varios pigmentos amarelos, alaranxados ou vermellos, que son hidrocarburos tetraterpénicos isómeros, de fórmula C₄₀H₅₆, e que constitúen uns dos carotenoides máis importantes. Áchase na cenoria e nas follas verdes dos vexetais, e tamén no leite e no sangue. Teñen grande importancia na alimentación humana, porque a vitamina A fórmase no organismo pola descomposición destes hidrocarburos.
   • Exemplo: Debido a esta propiedade, os carotenos adoitan denominarse provitamina A.
     
     

Sinónimos

• carotina

Observacións

• Moitas veces úsase esta palabra, impropiamente, como sinónimo de carotenoide.

Termos relacionados

• carotenase
• carotenoide
• carotinemia

Traducións

• Alemán: Karotin ^(de)
• Castelán: caroteno ^(es)
• Catalán: carotè ^(ca)
• Finés: karoteeni ^(fi)
• Francés: carotène ^(fr)
• Inglés: carotene ^(en)
• Italiano: carotene ^(it)
• Neerlandés: caroteen ^(nl)
• Polaco: karoten ^(pl)
• Portugués: caroteno ^(pt)
• Ruso: каротин ^(ru)
• Vasco: karoteno ^(eu)