cilindro

Galego

• Etimoloxía: do latín cylindrus, do grego antigo κύλινδρος (kúlindros).

• Pronuncia: /θiˈlindɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

cilindro ----

singular	plural
cilindro	cilindros

1. (Matemáticas) (Xeometría) Corpo xeométrico orixinado pola revolución dun paralelogramo arredor dun dos seus lados.
2. Rolo con forma dunha barra grosa.
3. (Tecnoloxía) Peza dun motor, por onde se despraza un pistón.

Termos relacionados

• cilindrada
• cilindrar
• cilíndrico
• cilindroide
• cilindro recto: O que foi orixinado por un rectángulo.
• cilindro oblicuo: O que foi orixinado por un romboide.
• cilindro truncado: O que non ten as bases paralelas.

Traducións

• Alemán: Zylinder ^(de).
• Castelán: cilindro ^(es).
• Esloveno: valj ^(sl), cilinder ^(sl).
• Francés: cylindre ^(fr).
• Inglés: cylinder ^(en).
• Italiano: cilindro ^(it).
• Portugués: cilindro ^(pt).

Véxase tamén

Apéndice: Léxico da xeometría

Castelán

• Etimoloxía: do latín cylindrus, do grego antigo κύλινδρος (kúlindros).

Substantivo masculino

cilindro (sg: cilindro; pl: cilindros)

1. Cilindro.

Italiano

• Etimoloxía: do latín cylindrus, do grego antigo κύλινδρος (kúlindros).

Substantivo masculino

cilindro (sg: cilindro; pl: cilindri)

1. Cilindro.

Portugués

• Etimoloxía: do latín cylindrus, do grego antigo κύλινδρος (kúlindros).

Substantivo masculino

cilindro (sg: cilindro; pl: cilindros)

1. Cilindro.