contemporáneo

Galego

• Etimoloxía: do latín contemporaneus.

• Pronuncia: /kontempoˈɾane̯o̝/ (AFI)

Adxectivo

contemporáneo (ms: contemporáneo; mpl: contemporáneos; fs: contemporánea; fpl: contemporáneas)

1. Da mesma época que [algo ou alguén].
   • Exemplo: Pondal era contemporáneo de Curros; eran dous escritores contemporáneos.
     
     
2. Do tempo en que se vive.
   • Exemplo: Gústalle a literatura contemporánea; só le autores contemporáneos. Escoita todo tipo de música contemporánea.
     
     
3. Pertencente ou relativo á Idade Contemporánea.

Observacións

• Na 1ª acepción emprégase seguido da preposición «de» cando o obxecto directo vai despois do verbo.
• Na 1ª acepción emprégase tamén como substantivo. Exemplo: Non conxeniaba cos seus contemporáneos pola súa peculiar forma de sentir a arte.

Sinónimos

• Para a 1ª acepción: coetáneo, coevo
• Para a 2ª acepción: actual, moderno

Antónimos

• Para a 2ª acepción: antigo

Termos relacionados

• contemporaneamente, contemporaneidade, Idade Contemporánea