corvo mariño cristado

Galego

• Etimoloxía: de corvo mariño e cristado.

• Pronuncia: /ˈkɔɾβo maˈɾiɲo kɾisˈtaðo/ (AFI)

Locución substantiva masculina

corvo mariño cristado (sg: corvo mariño cristado; pl: corvos mariños cristados)

1. (Ornitoloxía) Ave pelecaniforme da familia dos falacrocorácidos, Phalacrocorax aristotelis Linné, de 76 cm de lonxitude, co pescozo lixeiramente máis fino e curto có do corvo mariño real, e peteiro máis pequeno, plumaxe totalmente negra con reflexos verdosos, e que loce na época de cría unha crista de plumas, ao que alude o seu nome. Vive nas costas rochosas do occidente da rexión paleártica. En Galicia é especie nidificante, sendo bastante abundante e actualmente en expansión.
   • Exemplo: Da Illa a San Sadurniño/ pasa esguío, silencioso,/ retinto corvo mariño.
     
     (Ramón Cabanillas)
   • Sinónimos: alavanco, canilonga, coca, corvo.

Corvo mariño cristado en voo.

Colonia de corvos mariños cristados en Runde (Noruega).

Traducións

• Alemán: Krähenschabe ^(de)
• Castelán: cormorán moñudo ^(es)
• Catalán: corb marí emplomallat ^(ca)
• Francés: cormoran huppé ^(fr)
• Inglés: European shag ^(en), common shag ^(en)
• Italiano: marangone dal chiuffo ^(it)
• Portugués: corvo-marinho-de-crista ^(pt)