denominación

Galego

• Etimoloxía: do latín demoninatio, -onis.

• Pronuncia: /denɔminaˈθjoŋ/ (AFI)

Substantivo feminino

denominación (sg: denominación; pl: denominacións)

1. Acción e efecto de denominar.
2. Nome específico que reciben os seres ademais da mención nominal que lles corresponde polo xénero ou especie á que pertencen.

Exemplo: Algúns danlle aos mamíferos e ás aves de réxime alimenticio carnívoro, e a toda clase de bechos repulsivos ou supostamente velenosos (como sapos e cobras), a denominación despectiva de alimarias.

Locución

• denominación común internacional. (Farmacoloxía) . Designación xenérica dos principios activos empregados en farmacia, recomendada pola Organización Mundial da Saúde. Abreviatura: DCI.

• Exemplo: Diazepam é a denominación común internacional dun derivado clorometilfenílico da benzodiazepina, o 7-cloro-1,3-dihidro-1-metil-5-fenil-2H-1,4-benzodiazepin-2-ona.
  
  

• denominación de orixe. (Dereito) Denominación xeográfica que se utiliza para especificar que un produto é orixinario de determinada rexión ou localidade, e garantizar que cumpre determinadas condicións na súa elaboración.

• Exemplo: Eu, que son un sibarita, só bebo viños con denominación de orixe.
  
  

Traducións

• Alemán: Benennung ^(de).
• Castelán: denominación ^(es).
• Francés: dénomination ^(fr).
• Inglés: denomination ^(en).
• Italiano: denominazione ^(it).
• Portugués: denominação ^(pt).

Castelán

Substantivo feminino

denominación (sg: denominación; pl: denominaciones)

1. Denominación.