desenfurruñar

Galego

• Pronuncia: /deseɱfuruˈɲaɾ/ (AFI)

Verbo transitivo

desenfurruñar

1. Facer que alguén deixe de estar enfadado.
   • Sinónimos: desenfadar, desencabuxar.
   • Antónimos: enfurruñar.

Verbo pronominal

desenfurruñarse

1. Deixar de estar enfadado.
   • Sinónimos: desencabuxarse.
   • Antónimos: enfurruñarse.

Traducións

• Castelán: desenfurruñar ^(es)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	desenfurruñar
Xerundio	desenfurruñando
Participio	desenfurruñado, desenfurruñada, desenfurruñados, desenfurruñadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	desenfurruño	desenfurruñas	desenfurruña	desenfurruñamos	desenfurruñades	desenfurruñan
	Copretérito	desenfurruñaba	desenfurruñabas	desenfurruñaba	desenfurruñabamos	desenfurruñabades	desenfurruñaban
	Pretérito	desenfurruñei	desenfurruñaches	desenfurruñou	desenfurruñamos	desenfurruñastes	desenfurruñaron
	Antepretérito	desenfurruñara	desenfurruñaras	desenfurruñara	desenfurruñaramos	desenfurruñarades	desenfurruñaran
	Futuro	desenfurruñarei	desenfurruñarás	desenfurruñará	desenfurruñaremos	desenfurruñaredes	desenfurruñarán
	Pospretérito	desenfurruñaría	desenfurruñarías	desenfurruñaría	desenfurruñariamos	desenfurruñariades	desenfurruñarían
Modo Subxuntivo	Presente	desenfurruñe	desenfurruñes	desenfurruñe	desenfurruñemos	desenfurruñedes	desenfurruñen
	Pretérito	desenfurruñase	desenfurruñases	desenfurruñase	desenfurruñásemos	desenfurruñásedes	desenfurruñasen
	Futuro	desenfurruñar	desenfurruñares	desenfurruñar	desenfurruñarmos	desenfurruñardes	desenfurruñaren
Modo Imperativo	Afirmativo		desenfurruña	desenfurruñe1	desenfurruñemos	desenfurruñade	desenfurruñen1
	Negativo		desenfurruñes	desenfurruñe1	desenfurruñemos	desenfurruñedes	desenfurruñen1
Infinitivo conxugado		desenfurruñar	desenfurruñares	desenfurruñar	desenfurruñarmos	desenfurruñardes	desenfurruñaren

1 Vostede(s)