doncel

Galego

• Pronuncia: /donˈθɛl/ (AFI)

Substantivo masculino

doncel (sg: doncel; pl: donceis)

1. Rapaz novo.
2. Rapaz virxe.
3. (Historia) Rapaz novo, normalmente de familia nobre, que aínda non fora armado cabaleiro e que servía os reis ou os seus herdeiros como paxe ou acompañante.

Traducións

• Castelán: doncel ^(es)
• Catalán: donzell ^(ca)
• Portugués: donzel ^(pt)