nobre

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués nobre, e este do latín nobĭlis.

• Pronuncia: /ˈnɔ.bɾe/ (AFI)

Adxectivo

nobre (sg: nobre; pl: nobres)

1. Que pertence a unha clase alta ou privilexiada, ou que descende dun membro desta clase.
   • Exemplo: Ten antepasados nobres. Noutro tempo os nobres tiñan moito poder. Asociación dos nobres con Grandeza de España
     
     .
2. Propio dos nobres.
   • Exemplo: Sangue nobre
     
     .
3. (Química) Dito dun elemento, que é quimicamente inactivo ou dificilmente atacábel.
   • Exemplo: Son nobres gases como o helio e o argón, ou metais como o platino e o ouro
     
     .
4. (Figurado) Que ten grandes calidades morais.
   • {{exemplo|Os sentimentos nobres hónrano. SINÓNIMO elevado É unha persoa moi nobre. ANTÓNIMOS mesquiño, vil
5. (Figurado) Que polas súas calidades é máis valorado ca outro da súa clase ou especie.
   • Exemplo: Os mobles do mue salón sonde madeira nobre
     
     .

Observacións

• Na 1ª acepción úsase tamén como substantivo. E o seu sinónimo é aristócrata.

Termos relacionados

gas nobre, granate nobre, metal nobre, nobreza, ópalo nobre, partes nobres