dous

Galego

• Etimoloxía: do latín duos.

• Pronuncia: [ˈdows̺] (AFI)

• Escoitar: «dous» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo masculino

dous (sg: dous; pl: douses)

1. Algarismo que representa este número (2).

Número cardinal

dous (m: dous; f: dúas)

1. Un máis un.
   • Termos relacionados: dobre, dupla, duplo, medio, metade, segundo.

Traducións

• Abkhazo: ҩба ^(ab).
• Afar: nammay ^(aa).
• Alemán: zwei ^(de).
• Árabe: اثنان ^(ar).
• Asturiano: dos ^(ast).
• Castelán: dos ^(es).
• Catalán: dos ^(ca).
• Cheroqui: ᏔᎵ ^(chr).
• Danés: to ^(da).
• Escocés: twa ^(sco).
• Francés: deux ^(fr).
• Frisón: twa ^(fy).
• Gaélico escocés: dhà ^(gd), dà ^(gd).
• Groenlandés: marluk ^(kl).
• Inglés: two ^(en).
• Islandés: tveir ^(is).
• Italiano: due ^(it).
• Latín: duo ^(la).
• Lojban: re ^(jbo).
• Navajo: naaki ^(nv).
• Neerlandés: twee ^(nl).
• Noruegués: to ^(no).
• Portugués: dois ^(pt).
• Romanés: doi ^(ro).
• Sueco: två ^(sv).
• Tocario A: wu ^(xto)
• Tocario B: wi ^(txb)
• Valón: deus ^(wa).
• Xeorxiano: ორი ^(ka).

Véxase tamén

• Apéndice: Numerais