dulcamara

Galego

• Etimoloxía: do latín dulcamāra.

• Pronuncia: /dulkaˈmaɾa̝/ (AFI)

Substantivo feminino

dulcamara (sg: dulcamara; pl: dulcamaras)

1. (Botánica) Planta herbácea perenne da familia das solanáceas, de follas pecioladas, flores violetas, en acios e froitos en baga, vermellos, ovoides, velenosos para os humanos.

Nome científico

• Solanum dulcamara

Traducións

• Castelán: dulcamara ^(es)
• Catalán: dolçamara ^(ca), dulcamara ^(ca), morella amargant ^(ca)
• Chinés: 木本葵 ^(zh)
• Francés: douce-amère ^(fr)
• Inglés: bittersweet ^(en), woody nightshade ^(en)
• Italiano: dulcamara ^(it)
• Portugués: dulcamara ^(pt)