esqueleto
Galego
Etimoloxía: do grego antigo σκελετός (skeletós, "desecado").
Pronuncia: /eskeˈleto̝/ (AFI)
Substantivo masculino
esqueleto ----
| singular | plural |
| esqueleto | esqueletos |
- (Anatomía) Conxunto de ósos que sosteñen e protexen as partes brandas do corpo.
- Observacións: cumpre ademais outras funcións: serve de punto de inserción para a musculatura, produce os glóbulos vermellos (na medula ósea) e actúa de reserva de calcio e outros minerais.
- Sinónimos: osamenta.
- Termos relacionados: aparato locomotor, articulación, cartilaxe, óso.
- (Zooloxía) Coberta dura, normalmente de natureza quitinosa que cobre o corpo dalgúns animais invertebrados.
- (Figurado) Armazón que soporta os edificios.
- (Figurado) Persoa moi fraca.
- Termos relacionados: estar nos ósos, quedar nos ósos.
Termos relacionados
Traducións
- Alemán: Skelett (de).
- Asturiano: esqueletu (ast)
- Castelán: esqueleto (es).
- Catalán: esquelet (ca)
- Checo: kostra (cs)
- Chinés: 骨骼 (zh)
- Danés: skelet (da)
- Eslovaco: kostra (sk)
- Esloveno: okostje (sl), skelet (sl).
- Estoniano: skelett (et)
- Feroés: beinagrind (fo)
- Finés: luuranko (fi)
- Francés: squelette (fr)
- Galés: sgerbwd (cy)
- Grego: σκελετός (el)
- Hebreo: שלד (he)
- Hindi: कंकाल (hi)
- Húngaro: csontváz (hu)
- Inglés: skeleton (en)
- Irlandés: creatlach (ga)
- Islandés: beinagrind (is)
- Italiano: scheletro (it)
- Neerlandés: skelet (nl)
- Noruegués: skjelett (no)
- Occitano: esqueleta (oc)
- Polaco: szkielet (pl)
- Portugués: esqueleto (pt)
- Romanés: schelet (ro)
- Ruso: скелет (ru)
- Sardo: ischèletru (sc)
- Ucraíno: скелет (uk)
- Sueco: skelett (sv)
- Turco: iskelet (tr)
- Xeorxiano: ჩონჩხი (ka)
Véxase tamén
- Na wikipedia esqueleto
Castelán
- Etimoloxía: do grego antigo σκελετός (skeletós, "desecado").
Substantivo masculino
esqueleto ----
| singular | plural |
| esqueleto | esqueletos |
Portugués
- Etimoloxía: do grego antigo σκελετός (skeletós, "desecado").
Substantivo masculino
esqueleto ----
| singular | plural |
| esqueleto | esqueletos |