fénix

Grafías semellantes:     fenix ,    fênix ,    Fénix ,    Fênix

Galego

Ave fénix

• Etimoloxía: do latín phoenix, do grego antigo φοῖνιξ (phoiniks).

• Pronuncia: /ˈfɛniks/ (AFI)

Substantivo feminino

fénix

1. (Mitoloxía) Paxaro mitolóxico, único na súa especie, que vivía 500 anos e que finaba queimado nunha pira, para nacer novamente das súas cinzas.
   • Sinónimos: ave fénix
2. Persoa ou cousa especial única na súa clase.

Traducións

• Alemán: Phönix ^(de)
• Castelán: fénix ^(es)
• Checo: ohnivák ^(cs)
• Chinés: 不死鸟 ^(zh)
• Coreano: 불사조 ^(ko), 피닉스 ^(ko)
• Danés: føniks ^(da)
• Esperanto: fenikso ^(eo)
• Feroés: føniks ^(fo)
• Finés: feeniks ^(fi)
• Francés: phénix ^(fr)
• Galés: ffenics ^(cy)
• Grego: φοίνικας ^(el)
• Inglés: phoenix ^(en)
• Islandés: fönix ^(is)
• Italiano: fenice ^(it)
• Latín: phoenix ^(la)
• Lituano: feniksas ^(lt)
• Neerlandés: feniks ^(nl)
• Bokmål: føniks ^(nb)
• Noruegués nynorsk: føniks ^(no)
• Picardo: fénisse ^(pcd)
• Polaco: feniks ^(pl)
• Portugués: fênix ^(pt), fénix ^(pt)
• Sueco: fenix ^(sv)
• Vasco: fenix ^(eu)
• Vietnamita: phượng hoàng ^(vi)
• Xaponés: 不死鳥 ^(ja), フェニックス ^(ja), 火の鳥 ^(ja), 鳳凰 ^(ja)

Castelán

• Etimoloxía: do latín phoenix, do grego antigo φοῖνιξ (phoiniks).

Substantivo masculino

fénix

1. (Mitoloxía) Fénix.

Portugués

• Etimoloxía: do latín phoenix, do grego antigo φοῖνιξ (phoiniks).

Substantivo feminino

fénix

1. (Mitoloxía) Fénix.

Variantes

• fênix (Portugal)
• fénice (Portugal)
• fênice (Brasil)