hórreo

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués orreo, do latín horreum, do grego antigo ὡρεῖον.

• Pronuncia: /ˈore̯o̝/ (AFI)

Substantivo masculino

hórreo (sg: hórreo; pl: hórreos)

1. (Arquitectura) Construción destinada a almacenar e conservar alimentos, especialmente millo para o gando e outros animais domésticos. Nestas construcións danse sistemas que evitan a entrada a elas de animais indesexados, especialmente roedores, así como unha boa ventilación que evita graves problemas de humidade, ademais de que evitan un contacto directo co chan. É típico da Península Ibérica, especialmente Galiza, Asturias e norte de Portugal, aínda que se poden atopar exemplos semellantes por todo o mundo.

Sinónimos

• cabaceira, cabaceiro, cabaz, cabazo, calostra, calustra, canizo, caustra, celeiro, espigueiro, piorno

Traducións

• Asturiano: horru ^(ast), horriu ^(ast)
• Castelán: hórreo ^(es)
• Catalán: hórreo ^(ca)
• Francés: grenier ^(fr)
• Inglés: hórreo ^(en)
• Italiano: hórreo ^(it)
• Noruegués: stabbur ^(no)
• Portugués: espigueiro ^(pt), canastro ^(pt), caniço ^(pt), hôrreo ^(pt)
• Sueco: härbre ^(sv)
• Vasco: garaia ^(eu)