individuo

Galego

• Pronuncia: /indiˈβiðwo̝/ (AFI)

Substantivo

individuo (ms: individuo; mpl: individuos; fs: individua; fpl: individuas)

1. Definición impropia: forma de facer referencia a unha persoa pola que se sente tanto desprezo que non se quere tan sequera identificala.
   • Exemplo: Ese individuo non merece nin pisar o mesmo chan ca min.
     
     
   • Sinónimos: fulano, tipo.

Traducións

• Castelán: individuo ^(es).
• Francés: individu ^(fr).
• Italiano: individuo ^(it).

Substantivo masculino

individuo (sg: individuo; pl: individuos)

1. Unidade elemental —menor— dun sistema maior ou máis complexo que ten sentido dentro do mesmo.
   • Exemplo: Cada persoa é un individuo da sociedade humana.
     
     
2. Ser animado racional.
   • Sinónimos: home, suxeito.

Traducións

• Alabama: (2) naani ^(akz).
• Castelán: (1) individuo ^(es); (2)hombre ^(es).
• Francés: (1) individu ^(fr); (2) homme ^(fr).
• Inglés: (2) man ^(en).
• Inglés antigo: (2) mann ^(ang).
• Italiano: (1) individuo ^(it); (2) uomo ^(it), maschio ^(it).
• Portugués: (2) homem ^(pt).

Castelán

Substantivo

individuo (ms: individuo; mpl: individuos; fs: individua; fpl: individuas)

1. Fulano, individuo, tipo (persoa desprezada non identificada).

Substantivo masculino

individuo (sg: individuo; pl: individuos)

1. Individuo (unidade elemental dun sistema).

Italiano

Substantivo

individuo

1. Fulano, individuo, tipo (persoa desprezada non identificada).
2. Individuo (unidade elemental dun sistema).