kam

Africáner

• Etimoloxía: do neerlandés kam.

Substantivo

kam

1. Peite.

Ainu

Substantivo

kam

1. Carne.

Anglorromaní

• Etimoloxía: do romaní kham, do sánscrito घर्म (gharmá, "").

• Pronuncia: [ˈkʰæm], [ˈcæm] (AFI)

Substantivo

kam

1. Sol.

Variantes

• kan, tam

Caxubio

• Etimoloxía: do protoeslavo *kamy.

Substantivo

kam

1. Pedra, rocha.

Checo

• Etimoloxía: do checo antigo kamo, do protoeslavo *kamo.

• Pronuncia: /kam/ (AFI)

• Escoitar: «kam» (Ficheiro ─ axuda)

Adverbio

kam

1. Onde.

Chinés

Adxectivo

kam

1. (Coloquial) Raro.

Danés

• Etimoloxía: do nórdico antigo kambr, do protoxermánico *kambaz.

Substantivo

kam

1. Peite.
2. Crista.
3. (Alimentación) Lombo.
4. (Xeografía) Cadea de montañas.

Flamengo occidental

Substantivo

kam

1. Peite.

Garo

• Etimoloxía: do assamés কাম.

Substantivo

kam

1. Traballo.

Termos relacionados

• kam ka·a

Neerlandés

• Etimoloxía: do neerlandés medio kamp, do neerlandés antigo *kamb, do protoxermánico occidental *kamb, do protoxermánico *kambaz.

• Escoitar: «kam» (Ficheiro ─ axuda)

Substantivo

kam

1. Peite.

Noruegués

• Etimoloxía: do nórdico antigo kambr, do protoxermánico *kambaz.

Substantivo

kam

1. Peite.

Sueco

• Etimoloxía: do sueco antigo kamber, do nórdico antigo kambr, do protoxermánico *kambaz.

Substantivo

kam

1. Peite.

Yogad

Pronome

kam

1. Vós.

Zazaki

Pronome

kam

1. Quen.