láudano

Galego

• Etimoloxía: do latín ladanu.

• Pronuncia: /ˈlawða̝no̝/ (AFI)

Substantivo masculino

láudano (sg: láudano; pl: láudanos)

1. (Farmacia) Tintura alcohólica composta por opio, viño, azafrán, cravo, canela e outras substancias usada con fins medicinais, como analxésico.

Traducións

• Alemán: Laudanum ^(de)
• Castelán: láudano ^(es)
• Catalán: làudan ^(ca), làudanum ^(ca)
• Checo: laudanum ^(cs)
• Esperanto: laŭdano ^(eo)
• Estoniano: oopiumitinktuur ^(et)
• Finés: laudanumi ^(fi)
• Francés: laudanum ^(fr)
• Ido: laudano ^(io)
• Inglés: laudanum ^(en)
• Irlandés: ládanam ^(ga)
• Italiano: laudano ^(it)
• Latín: laudanum ^(la)
• Neerlandés: laudanum ^(nl)
• Noruegués: laudanum ^(no)
• Polaco: laudanum ^(pl)
• Portugués: láudano ^(pt)
• Romanés: laudanum ^(ro)

Castelán

• Etimoloxía: do latín ladanu.

Substantivo masculino

láudano (sg: láudano; pl: láudanos)

1. (Farmacia) Láudano.

Portugués

• Etimoloxía: do latín ladanu.

Substantivo masculino

láudano (sg: láudano; pl: láudanos)

1. (Farmacia) Láudano.