maduro
Galego
- Etimoloxía: do galego-portugués maduro, do latín mātūrus, do protoindoeuropeo *meh₂-.
- Pronuncia: /maˈðuɾo̝/ (AFI)
maduro (ms: maduro; mpl: maduros; fs: madura; fpl: maduras)
- Dise do froito que está en sazón, totalmente desenvolvido, listo para recoller e consumir.
- Dise da persoa ou idade entre a vellez e a xuventude.
- Dise da idea ou proxecto que chegou ao punto de aplicarse ou desenvolverse.
- (Figurado) Que ten unha mentalidade ou xuízo responsable, reflexivo e prudente.
- Antónimos: inmaturo.