martelo

Galego

• Etimoloxía: do latín medieval martellu.

Substantivo masculino

martelo (sg: martelo; pl: martelos)

1. Ferramenta formada por unha cabeza pesada, polo xeral metálica, e un mango, empregada para golpear.
2. (Anatomía) Óso do oído xunto co estribo e a bigornia.

Traducións

ferramenta

Castelán: martillo (es). Catalán: martell (ca).

Francés: marteau (fr). Inglés: hammer (en).

Portugués: martelo (pt).

óso

Castelán: martillo (es). Catalán: martell (ca).

Francés: malléus (fr), marteau (fr). Inglés: malleus (en), hammer (en).

Portugués: martelo (pt).