moumear

Galego

• Pronuncia: /mowmeˈaɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

moumear

1. Expresar o seu mal humor unha persoa con voz ronca e mal articulada.

Sinónimos

• fungar
• bufiñar
• refungar
• roñar
• rosmar

Traducións

• Castelán: gruñir ^(es)
• Francés: grogner ^(fr), ronchonner ^(fr).
• Inglés: groan ^(en)
• Portugués: rosnar ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	moumear
Xerundio	moumeando
Participio	moumeado, moumeada, moumeados, moumeadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	moumeo	moumeas	moumea	moumeamos	moumeades	moumean
	Copretérito	moumeaba	moumeabas	moumeaba	moumeabamos	moumeabades	moumeaban
	Pretérito	moumeei	moumeaches	moumeou	moumeamos	moumeastes	moumearon
	Antepretérito	moumeara	moumearas	moumeara	moumearamos	moumearades	moumearan
	Futuro	moumearei	moumearás	moumeará	moumearemos	moumearedes	moumearán
	Pospretérito	moumearía	moumearías	moumearía	moumeariamos	moumeariades	moumearían
Modo Subxuntivo	Presente	moumee	moumees	moumee	moumeemos	moumeedes	moumeen
	Pretérito	moumease	moumeases	moumease	moumeásemos	moumeásedes	moumeasen
	Futuro	moumear	moumeares	moumear	moumearmos	moumeardes	moumearen
Modo Imperativo	Afirmativo		moumea	moumee1	moumeemos	moumeade	moumeen1
	Negativo		moumees	moumee1	moumeemos	moumeedes	moumeen1
Infinitivo conxugado		moumear	moumeares	moumear	moumearmos	moumeardes	moumearen

1 Vostede(s)