poliedro

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo πολύεδρος.

• Pronuncia: [pɔ.liˈɛ.ðɾʊ] (AFI)

Substantivo masculino

poliedro (sg: poliedro; pl: poliedros)

1. (Xeometría) Corpo xeométrico limitado por varias caras planas.

Termos relacionados

• poliédrico
• poliedro regular: tetraedro, hexaedro, cubo, octaedro, dodecaedro, icosaedro

Traducións

• Castelán: poliedro ^(es).
• Francés: polyèdre ^(fr).
• Inglés: polyhedron ^(en).
• Portugués: poliedro ^(pt).

Castelán

• Etimoloxía: do grego antigo πολύεδρος.

Substantivo masculino

poliedro (sg: poliedro; pl: poliedros)

1. (Xeometría) Poliedro.

Portugués

• Etimoloxía: do grego antigo πολύεδρος.

Substantivo masculino

poliedro (sg: poliedro; pl: poliedros)

1. (Xeometría) Poliedro.