tetraedro

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo τετράεδρον.

• Pronuncia: /tetɾaˈɛðɾo̝/ (AFI)

Substantivo masculino

tetraedro (sg: tetraedro; pl: tetraedros)

1. (Matemáticas) Poliedro regular de catro caras triángulos equiláteros.

Traducións

• Castelán: tetraedro ^(es).
• Francés: tetraèdre ^(fr).
• Inglés: tetrahedron ^(en).
• Portugués: tetraedro ^(pt).
• Ruso: тетраэдр ^(ru).

Castelán

Substantivo masculino

tetraedro (sg: tetraedro; pl: tetraedros)

1. Tetraedro.

Portugués

Substantivo masculino

tetraedro (sg: tetraedro; pl: tetraedros)

1. Tetraedro.