recorrer

Galego

• Etimoloxía: do latín recurrere, de recurro.

• Pronuncia: /rekoˈreɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

recorrer

1. Usar algo ou alguén para solucionar ou favorecer unha cuestión.
   • Exemplo: Recorreu á influencia da súa familia para conseguir unha cadeira na institución.
     
     
   • Sinónimos: apelar, botar man.

1. (Dereito) Pór un recurso.

Traducións

• Castelán: recurrir ^(es)
• Inglés: turn to ^(en), appeal ^(en)
• Portugués: recorrer ^(pt)

Conxugación

Verbo regular da 2ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	recorrer
Xerundio	recorrendo
Participio	recorrido, recorrida, recorridos, recorridas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	recorro	recorres	recorre	recorremos	recorredes	recorren
	Copretérito	recorría	recorrías	recorría	recorriamos	recorriades	recorrían
	Pretérito	recorrín	recorriches	recorreu	recorremos	recorrestes	recorreron
	Antepretérito	recorrera	recorreras	recorrera	recorreramos	recorrerades	recorreran
	Futuro	recorrerei	recorrerás	recorrerá	recorreremos	recorreredes	recorrerán
	Pospretérito	recorrería	recorrerías	recorrería	recorreriamos	recorreriades	recorrerían
Modo Subxuntivo	Presente	recorra	recorras	recorra	recorramos	recorrades	recorran
	Pretérito	recorrese	recorreses	recorrese	recorrésemos	recorrésedes	recorresen
	Futuro	recorrer	recorreres	recorrer	recorrermos	recorrerdes	recorreren
Modo Imperativo	Afirmativo		recorre	recorra1		recorrede	recorran1
	Negativo		recorras	recorra1		recorrades	recorran1
Infinitivo conxugado		recorrer	recorreres	recorrer	recorrermos	recorrerdes	recorreren

1 Vostede(s)

Castelán

• Etimoloxía: do latín recurrere, de recurro.

Verbo

recorrer

1. Percorrer.

Portugués

• Etimoloxía: do latín recurrere, de recurro.

Verbo

recorrer

1. Recurrir.