roubar

Entrada incompleta Esta páxina está marcada para ser completada. Pode axudar no Galizionario completándoa.

Galego

• Etimoloxía: do galego-portugués roubar, do latín raubāre, do protoxermánico *raubōną, do protoindoeuropeo *roub ~ *reub-, variante de *reup-.

• Pronuncia: /rowˈβaɾ/ (AFI)

Verbo

roubar

1. ...

Termos relacionados

• roubo

Traducións

• Alemán: stehlen ^(de)
• Bretón: laerezh ^(br)
• Castelán: robar ^(es)
• Catalán: robar ^(ca)
• Chinés: 窃取 ^(zh)
• Francés: dérober ^(fr), voler ^(fr)
• Inglés: steal ^(en), rob ^(en)
• Italiano: rubare ^(it), derubare ^(it)
• Polaco: kraść ^(pl)
• Portugués: roubar ^(pt)
• Ruso: красть ^(ru), воровать ^(ru)
• Vasco: lapurtu ^(eu)

Conxugación

Verbo regular da 1ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	roubar
Xerundio	roubando
Participio	roubado, roubada, roubados, roubadas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	roubo	roubas	rouba	roubamos	roubades	rouban
	Copretérito	roubaba	roubabas	roubaba	roubabamos	roubabades	roubaban
	Pretérito	roubei	roubaches	roubou	roubamos	roubastes	roubaron
	Antepretérito	roubara	roubaras	roubara	roubaramos	roubarades	roubaran
	Futuro	roubarei	roubarás	roubará	roubaremos	roubaredes	roubarán
	Pospretérito	roubaría	roubarías	roubaría	roubariamos	roubariades	roubarían
Modo Subxuntivo	Presente	roube	roubes	roube	roubemos	roubedes	rouben
	Pretérito	roubase	roubases	roubase	roubásemos	roubásedes	roubasen
	Futuro	roubar	roubares	roubar	roubarmos	roubardes	roubaren
Modo Imperativo	Afirmativo		rouba	roube1	roubemos	roubade	rouben1
	Negativo		roubes	roube1	roubemos	roubedes	rouben1
Infinitivo conxugado		roubar	roubares	roubar	roubarmos	roubardes	roubaren

1 Vostede(s)

Portugués

• Etimoloxía: do galego-portugués roubar, do latín raubāre, do protoxermánico *raubōną, do protoindoeuropeo *roub ~ *reub-, variante de *reup-.

Verbo

roubar

1. Roubar.